در تاریخ ادبیات ایران بودهاند شاعرانی که به دو زبان ـ که معمولاً این زبانها در گذشته فارسی و عربی بوده شعر گفتهاند، ولی هیچیک از آنان در هر دو زبان شاهکارآفرین نبودهاند و همواره آثارشان در یکی از این زبانها از آنچه در زبان دیگر سرودهاند، درخشانتر بوده است.